Güzel Anlatım

SENİ SEVİYORUM çünkü,yaşanmış bunca sahte hayatın içinde tek gerçek olarak seni belledim.Yapmacık sevdalardan,bitmek tükenmek bilmeyen elde etme hırsından eser yok
sende.
SENİ SEVİYORUM çünkü,öylesine büyük bir coşku veriyorsun ki bana,hayattaki her zorlukla hiç korkmadan hiç yorulmadan mücadele edebilecek gibi hissediyorum kendimi.hergün yeniden hiç bitmeyen bir enerjiyle doluyorum. 
SENİ SEVİYORUM çünkü,ben karanlıkta yolumu kaybetmiş,nereye gideceğini bilmeyen biriyken,ışığınla aydınlattın yolumu.bana hayatı sundun ellerinle,aşkı armağan ettin.geçmişe dair tüm acı izleri sildin.

SENİ SEVİYORUN çünkü,ihanet yok bizim aşkımızda,yalanlarla örülmüş sahte duygular yok.birbirimizi kandırmadan,en çıplak halimizle yaşıyoruz bu aşkı.zaten aşk dediğin böyle yaşanmalı.
SENİ SEVİYORUM çünkü,kimsede olmayan bir tılsım var sende.adı ne bilmiyorum ma o tılsıma kapılmayı seviyorum.hiç bitmeyen bir masal gibi yaşıyorum sevdayı seninle.
SENİ SEVİYORUM çünkü,beni baştan çıkarıyorsun.tutkunun ateşinde eriyorum seninle.dokunduğum an öyle bir sıcaklık kaplıyor ki bedenimi,üzerime buz yağsa üşümeyeceğimi biliyorum.
SENİ SEVİYORUM çünkü,bana biiiiiz olmayı öğrettin.birlikte hareket etmeyi,hayatın tüm güzelliklerini birlikte yaşamayı hatırlattın bana biiiz olmak meğer ne kadar güzel bişeymiş.
Seni seviyordum ve senin haberin yoktu.
Saçlarını izliyordum uzaktan, kulağının arkasına
düşüşü ve burnun herkesten başkaydı işte.
Güldüğün zaman yukarıya bakardın. Yukarı kalkan
başın ve gülen gözlerin vardı, ne güzeldiler...
Sen bilmiyordun, ben seni seviyordum.
Kalbime sığmıyordu aklımdan geçenler. Duvarlara,
vitrin camlarına kaldırımlara çarpıyordu. Geri dönüyordu
çoğalarak. Senin sesini duyduğum masalarda erteliyordum
herşeyi, her şeyi erteleyişim oluyordun. Kalp ağrısı
oluyordun, birlikte soluduğumuz sokak isimleri oluyordun.
Mevsimler değişiyor ve büyüyorduk. Dönemeçler geçiyor,
köprüler göze alıyor ve bazen tekin olmayan suların
üzerinden atlıyorduk. Cesurduk... Ufuk çizgisi maviydi,
gün batımı hep turuncu ve kırmızıydı bütün karanfiller.
Ben seni seviyordum, bilmiyordun.
Sevinçlerim oluyordun arasıra, sen hiç bilmiyordun.
Sonra herhangi biri oldun. Bütün sevinçlerim bittikten
sonra yağmurlar yağdı serin haziran akşamları...
Sonra bir gün uzaktan gördüm seni. Saçların
bana inat, başın her şeye meydan okuyarak.
İşte yine aynı... Kalbimi acıttın. Her zamanki gibi.
Değiştik sanıyordum.
Ve sen yine bilmiyordun.